Εκτυπωτές τριών διαστάσεων θα βγάζουν υλικά για να φτιάχνουν κουλουράκια και πίτσες!
Σε σχέση με το σεξ λέγεται ότι οι παντρεμένοι ζηλεύουν τους ελεύθερους διότι φαντάζονται πως το έχουν όταν αυτοί το θέλουν και σε αρκετή ποικιλία. Οι ελεύθεροι από την πλευρά τους υποτίθεται ότι ζηλεύουν τους παντρεμένους διότι το σεξ το έχουν μέσα στην κρεβατοκάμαρά τους και σε όση ποσότητα το θέλουν. Υπάρχει, αν ακολουθήσουμε αυτόν τον κάπως ισοπεδωτικό τρόπο σκέψης, και κάτι άλλο που μοιάζει με το σεξ. Η τροφή, ιδιαίτερα στο αστικό περιβάλλον. Οι ελεύθεροι ζηλεύουν τους παντρεμένους διότι φαντάζονται πως έχουν πάντα έτοιμο και ζεστό το φαγητό να τους περιμένει. Οι παντρεμένοι με τη σειρά τους ζηλεύουν τους ελεύθερους διότι πιστεύουν πως έχουν στο φαγητό τους πολύ μεγαλύτερη ποικιλία και ποιότητα σε σχέση με αυτό της συζυγικής εστίας τους. Τώρα λοιπόν μπορούμε να λέμε πως τουλάχιστον για το φαγητό υπάρχει κάτι που μπορεί να ευχαριστήσει και τις δύο πλευρές.
Είναι οι εκτυπωτές 3D που αντί να βγάζουν πλαστικές ουσίες και να φτιάχνουν στρατιωτάκια και ποτήρια βγάζουν υλικά που φτιάχνουν τελικά κουλουράκια και πίτσες. Ή όπως μπορεί να το περιγράψει κάποιος, σε μεγαλύτερη ανάλυση, πατώντας ένα κουμπί μια κεφαλή ακριβείας αφήνει να γλιστρήσει ένα πίξελ τροφής, μια σύριγγα δίπλα αφήνει μια σταγόνα υγρού που θα το ενυδατώσει και μια ακτίνα λέιζερ θα το ψήσει. Επαναλαμβάνοντας αυτή τη διαδικασία αναρίθμητες φορές φτιάχνεται κάτι που θα γεμίσει ένα ολόκληρο πιάτο.
Δεν είναι πια επιστημονική φαντασία τα παραπάνω, αν και η ρίζα τους είναι κάπως εξωγήινη. Διότι ένα αρχικό νήμα ξεκίνησε από το φαγητό των αστροναυτών, οι οποίοι, εξαιτίας της έλλειψης βαρύτητας, δεν μπορούσαν να γευματίζουν με τις τροφές να είναι στην επίγεια μορφή τους και να τρώγονται όπως στην επιφάνεια της Γης. Τους τις έκαναν λοιπόν τις περισσότερες σε αλοιφές και τις έβαζαν σε σωληνάρια ή τις αφυδάτωναν, και εκείνοι προσέθεταν νερό όταν ήταν να τις καταναλώσουν. Τώρα πλέον υπάρχουν μηχανήματα για να σπρώχνουν εκεί που πρέπει τις αλοιφές, είτε είναι αλμυρές είτε είναι γλυκές, είτε φτιάχνουν πίτσες είτε ζαχαρωτά.
Και δεν είναι οι κατασκευαστές μόνο Ταϊβανέζοι που συναρμολογούν μηχανάκια στην Ταϊλάνδη αλλά ακόμη και το ΜΙΤ έχει εμπλακεί στη δημιουργία περίτεχνων εδεσμάτων με τη βοήθεια των «εκτυπωτών κουζίνας» που διαθέτουν πλέον τα δικά τους «μελάνια», θήκες με υλικό που θυμίζουν τις μηχανές εσπρέσο και σε λίγο θα είναι πλάι σε αυτές. Μάλιστα τα πράγματα έχουν προχωρήσει τόσο ώστε μερικοί πηγαίνουν και ανάποδα. Αντί από ένα φρούτο να παίρνουν τον χυμό του και να τον χρησιμοποιούν για να αρωματίσουν ένα γλυκό που φτιάχνεται από τον 3D printer, ρίχνουν σταγόνα-σταγόνα χυμό μέσα σε υγρό χλωριούχο ασβέστιο, οι σταγόνες στερεοποιούνται κάπως, δημιουργώντας αργά αλλά σταθερά μια ολόκληρη φράουλα, που δεν είναι άλλο από μπαλονάκι γεμάτο χυμό, έτοιμο πάντως να καθήσει επάνω σε ένα παγωτό ή σε μια τάρτα.
Μα αξίζει τον κόπο όλη αυτή η φασαρία για κάτι τέτοια κόλπα που πιο πολύ στον εντυπωσιασμό στοχεύουν; Εδώ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ακόμη είμαστε στην αρχή. Πάντως αν θελήσουμε να δούμε τα βασικά σημεία ως σήμερα, αξίζει να αναφέρουμε τα εξής:
* Στην ερώτηση αν θα είναι υγιεινά τα παρασκευάσματα από τον εκτυπωτή η απάντηση είναι ότι εξαρτάται από το τι βάζεις στις κάψουλες που θα τον τροφοδοτήσουν. Επίσης μπορεί οι... εκτυπώσεις να απευθύνονται σε χορτοφάγους ή μη.
* Υπερβολές ήδη γίνονται. Φτιάχνονται κέικ που όταν τα κόψεις διαβάζεις στο εσωτερικό ένα μήνυμα γραμμένο από σοκολάτα, ενώ περίτεχνα ζαχαρωτά που θυμίζουν ξυλόγλυπτα εκκλησιών υπάρχουν πλέον με τον σωρό. Ολα αυτά προγραμματίζονται πρώτα στον υπολογιστή και από εκεί στέλνονται στον εκτυπωτή.
* Το κρέας, το τυρί και τα λαχανικά πρέπει να είναι λιωμένα αρκετά ώστε να αποτελούν μια εύπλαστη αλοιφή, που παίζει τον ρόλο του μελανιού.
* Ηδη αναπτύσσεται κάτι που ονομάζεται «στοχαστική εκτύπωση» και σε αυτήν φροντίζουν η βρώσιμη ύλη, η οποία βγαίνει με τη μορφή ενός ατέλειωτου μακαρονιού φτιαγμένου από ζύμη καλαμποκιού συνήθως, να κάνει διακλαδώσεις και κυματισμούς, σχηματίζοντας κάτι που μοιάζει με μαργαρίτα αλλά είναι πολύ πορώδες και αυτό βοηθάει όταν το πετάξεις μέσα σε καυτό λάδι της φριτέζας να ψήνεται άψογα (κατά τους κατασκευαστές βέβαια).
*Πόσο κάνουν όλα αυτά; Προς το παρόν οι εντελώς επαγγελματικές συσκευές είναι γύρω στις 5.000 δολάρια, ίσως και παραπάνω, αλλά αυτές που προορίζονται για τα νοικοκυριά υπολογίζεται ότι θα είναι μεταξύ 700 και 1.000 δολαρίων.
Και καλή μας όρεξη
Πηγή: Το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου