Μορφοποίηση υγρού μετάλλου στα πρότυπα του...«Εξολοθρευτή»!

Στην τεχνολογία του τρομακτικού «Τ-1000» (ο μελλοντικός «Εξολοθρευτής» με τη μορφή του Ρόμπερτ Πάτρικ και αντίπαλος του Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ στον «Εξολοθρευτή 2: Η Μέρα Κρίσης»), ο οποίος ήταν φτιαγμένος από υγρό μέταλλο που του επέτρεπε να παίρνει διάφορες μορφές και να αυτοεπισκευάζεται, παραπέμπει η δουλειά ερευνητών του North Carolina State University.


Ειδικότερα, οι ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο ελέγχου της διεπιφανειακής ενέργειας ενός υγρού μετάλλου μέσω ηλεκτροχημικής εναπόθεσης (ή απομάκρυνσης) ενός στρώματος οξειδίου στην επιφάνεια μέσω της χρήσης ενός volt.

Όπως εξηγεί στην περιγραφή βίντεο που ανάρτησε στο YouTube o Dr. Μάικλ Ντίκι, ένας εκ των ερευνητών, τα μέταλλα σε υγρή μορφή έχουν πολύ μεγάλη επιφανειακή ένταση οπότε τυπικά υιοθετούν σφαιρικά σχήματα. Επιφανειοδραστικές ουσίες, όπως το σαπούνι, μπορούν να μειώσουν τη διεπιφανειακή ένταση μεταξύ δύο ανόμοιων υγρών (όπως για παράδειγμα μεταξύ νερού και πετρελαίου), αλλά έχουν αμελητέα επίδραση στις μεγάλες διεπιφανειακές εντάσεις του υγρού μετάλλου. Εν αντιθέσει με συμβατικές ουσίες τέτοιου είδους, η συγκεκριμένη προσέγγιση μπορεί να «ρυθμίσει» σημαντικά την ένταση ενός μετάλλου (και κατά συνέπεια το σχήμα) με μεγάλη ταχύτητα, μέσω της χρήσης περιορισμένης τάσης.

Οι ερευνητές ανέπτυξαν μια νέα μέθοδο ελέγχου της διεπιφανειακής ενέργειας ενός υγρού μετάλλου μέσω ηλεκτροχημικής εναπόθεσης (ή απομάκρυνσης) ενός στρώματος οξειδίου στην επιφάνεια μέσω της χρήσης ενός volt.

«Τα χαρακτηριστικά αυτά μπορούν να αξιοποιηθούν για την πρόκληση νέων ηλεκτροϋδροδυναμικών φαινομένων για τη χειραγώγηση κραμάτων υγρών μετάλλων βασισμένων στο γάλλιο, που ενδεχομένως να μπορούν να ανοίξουν τον δρόμο για μεταλλικά τμήματα αναδιαμορφώσιμου χαρακτήρα σε ηλεκτρονικές, ηλεκτρομαγνητικές και μικρορευστονικές συσκευές χωρίς τη χρήση τοξικού υδράργυρου» σημειώνεται σχετικά.

Το πρόγραμμα, υπό τον τίτλο «Giant and Switchable Surface Activity of Liquid Metal via Surface Oxidation» δημοσιεύθηκε online στο Proceedings of the National Academy (PNAS).
Όπως δήλωσε στο Popular Science o Δρ. Ντίκι, «επιστημονικά πρόκειται για ένα από τα πιο συναρπαστικά projects όπου έχω δουλέψει ποτέ…σε ένα υγρό σταγονίδιο δύο βασικοί παράγοντες καθορίζουν το σχήμα και τη συμπεριφορά: η βαρύτητα και η ένταση στην επιφάνεια. Αν μπορείς να ελέγξεις την ένταση στην επιφάνεια, μπορείς να ελέγξεις και το σχήμα του υγρού».

Κατά τον ίδιο, οι πρακτικές εφαρμογές θα μπορούσαν να είναι πάρα πολλές, από κυκλώματα που μεταμορφώνονται σε πραγματικό χρόνο για να αναλαμβάνουν άλλες εργασίες, καθρέφτες, φακούς και τηλεσκόπια που αλλάζουν για να εστιάζουν καλύτερα κ.α. Ωστόσο, ο Τ-1000 φαίνεται να είναι μακριά ακόμα, καθώς προς το παρόν η συγκεκριμένη τεχνική προσφέρεται για χρήση μόνο σε πολύ μικρές κλίμακες, λόγω της «κυριαρχίας» της βαρύτητας όταν αυξάνεται πολύ η μάζα.

Πηγή: Ναυτεμπορική